การจำแนกประเภทของเสียอินทรีย์ที่เป็นของแข็งที่รวดเร็ว: เปรียบเทียบประสิทธิภาพการวิเคราะห์ของระบบสเปกโตรสโกปีใกล้อินฟราเรดขนาดกะทัดรัดต่างๆ ที่มีการกำหนดค่าการวัด

บทคัดย่อ:

การกำหนดลักษณะของเสียอินทรีย์ที่เป็นของแข็งอย่างรวดเร็วโดยใช้สเปกโตรสโกปีอินฟราเรดใกล้ได้รับการพัฒนาประสบความสำเร็จในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาอย่างไรก็ตามการนำมาใช้ในโรงงานก๊าซชีวภาพเพื่อตรวจสอบพื้นผิวการให้อาหารยังคงมีข้อ จำกัด เนื่องจากขาดการใช้งานและค่าใช้จ่ายสูงการวิวัฒนาการล่าสุดในเทคโนโลยีได้ก่อให้เกิดทั้งระบบอินฟราเรดที่กะทัดรัดและราคาประหยัดแบบแยกส่วนมากขึ้นซึ่งสามารถช่วยให้มีการปรับใช้ในขนาดใหญ่ขึ้นการศึกษาในปัจจุบันตรวจสอบความเกี่ยวข้องของระบบใหม่เหล่านี้โดยการประเมินระบบสเปกโตรสโกปีใกล้อินฟราเรดแบบแปลงของ Fourier สี่ระบบที่มีความกะทัดรัดที่แตกต่างกัน (ห้องปฏิบัติการ พกพา ไมโครสเปกโตรมิเตอร์) แต่ยังรวมถึงการกำหนดค่าการวัดที่แตกต่างกัน (แสงโพลาไรซ์ในระยะทางในการสัมผัส)แม้ว่าสเปกโตรมิเตอร์ในห้องปฏิบัติการทั่วไปจะแสดงประสิทธิภาพที่ดีที่สุดในพารามิเตอร์ทางชีวเคมีต่างๆที่ทดสอบ (คาร์โบไฮเดรต ไขมัน ไนโตรเจน ความต้องการออกซิเจนทางเคมี ศักยภาพของมีเทนทางชีวเคมี) แต่ระบบขนาดกะทัดรัดให้ผลลัพธ์การทำนายศักยภาพของมีเทนทางชีวเคมีเทนเป็นไปได้โดยใช้ไมโครสเปกโตรมิเตอร์ราคาประหยัดที่มีข้อผิดพลาดชุดตรวจสอบอิสระเพียง 91 nmL (CH4) .GTS-1 เมื่อเทียบกับ 60 nmL (CH4) .GTS-1 สำหรับสเปกโตรมิเตอร์ในห้องปฏิบัติการแสดงให้เห็นว่าความแตกต่างในประสิทธิภาพส่วนใหญ่เป็นผลมาจากการสุ่มตัวอย่างสเปกตรัมที่แย่กว่า และไม่ใช่จากลักษณะของเครื่องมือเช่นความละเอียดสเปกตรัมเกี่ยวกับการกำหนดค่าการวัด ไม่มีระบบที่ประเมินใดไม่อนุญาตให้เพิ่มความแข็งแกร่งอย่างมีนัยสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ระบบแสงโพลาไรซ์ให้ผลลัพธ์ที่ดีขึ้นเมื่อใช้สัญญาณกระจายหลายแบบ ซึ่งนำหลักฐานเพิ่มเติมเกี่ยวกับความสำคัญของคุณสมบัติการกระจายแสงทางกายภาพในความสำเร็จของแบบจำลองที่สร้างขึ้นบนของเสียอินทรีย์ที่เป็นของแข็ง